Lezing
De postmoderne Franse filosoof Jean-François Lyotard (1924-1998) keert steeds opnieuw terug naar 'Auschwitz': als filosoof, als schrijver, als politiek geëngageerd mens, als niet-jood onder joden, als burger van de West-Europese gemeenschap. Mag een filosoof voorbij gaan aan de geladen stilte die de naam 'Auschwitz' oproept, een stilte die onpeilbaar lijkt en ontoegankelijk voor het begrip? "Ik meen dat de naam 'Auschwitz' een breukpunt aangeeft", stelt Lyotard. "Het is dwaas en verwerpelijk om erna te filosoferen zoals ervoor, of door te gaan met politiek zoals ervoor, alsof er niets gebeurd is."
In het kritische onderzoek dat Lyotard uitvoert komen gaandeweg en heel geleidelijk de verhardingen en blinde vlekken van de moderne rationaliteit aan het licht en worden de banden blootgelegd tussen deze rationaliteit en de grondtrekken van de West-Europese cultuur. Vanuit een filosofie van het gedenken zet Lyotard zich uiteen met de filosofie van Martin Heidegger:
Heidegger die de filosoof van het gedenken wilde zijn, maar daarbij de 'joden' vergat.
Spreker: Robert Kragting
- Roermond, 1 september 2003
- Maastricht. 2 september 2003
- Voerendaal, 4 september 2003